Duits bier en Hollandse hapjes

In de maand na Beijing reisde ik het land door helemaal van noord naar zuid en bezocht ik een hoop verschillende plaatsen, maar niet alleen! Zoals ik jullie eerder vertelde zou ook deze maand in het teken van EF staan, omdat een aantal vrienden mij onderweg kwamen opzoeken en ik ook zelf een onverwachtse terugkeer naar Beijing heb gemaakt.

Met mijn Noorse vriendin Andrea nam ik de trein naar Shijiazhuang, waar we door vertraging pas middernacht aankwamen. Het is ook absoluut geen toeristische bestemming, dus na uren gezocht te hebben konden we toch nog terecht in de suite van een sterrenhotel. Helaas wat duurder, maar ook wel even relaxed. Waarom we dan deze lelijke stad opzochten? Het is de enige doorgangspoort naar een plek van mijn interesse waar je niet kon overnachten, namelijk Cangyanshan. Deze berg ligt op anderhalf uur rijden van Shijiazhuang en is bijzonder om een bepaalde tempel, deze is namelijk niet op de klif gebouwd, maar hangt tussen twee kliffen in! De tempel en de brug zijn een bijzonder plaatje en daarom ook gekozen als de set voor de film 'Crouching tiger, hidden dragon.' Verder hebben we in het gebied eromheen een lange wandeling gemaakt. Vanaf de berg heb je een mooi uitzicht van de vallei en er zijn ook veel kleine dorpjes, tempels en ornamenten te bezichtigen. Onze terugweg verliep wat minder soepel, want we hadden geen vervoer terug geregeld en we waren ongeveer de laatste toeristen die het park verlieten, dus er was ook geen bus of taxi meer te vinden. Na een vriendelijke meneer tegen gekomen te zijn - die de hele contactenlijst uit zijn telefoon voor ons op wilde bellen- kregen we een lift terug naar Shijiazhuang van een echtpaar.

Na afscheid van Andrea genomen te hebben nam ik de highspeed trein die met 300 km/h door het land raast naar Taiyuan, waarna ik nog 2,5 uur in moest staan in een wat gammeler wagonnetje naar Pingyao. Ik kwam pas 's avonds aan, maar was gelijk verliefd op deze oude stad: omringd door de oorspronkelijke stadsmuren, vol met typische oude straten en huizen en versierd met rode lampionmen. Wat me direct opviel was dat er geen McDonald's of Starbucks te zien was en dat er ook geen LED versiering en reclameborden aanwezig waren, heerlijk. Zo voelt het net alsof je terug in de tijd gaat, werkelijk waar alles in en aan het stadje is traditioneel. Ook het volk zelf was weer wat meer gefascineerd door de gekke Westerlingen en een jonge tweeling en hun broertje zaten dan ook leuk een half uur aan mijn haar te trekken. De volgende ochtend beklom ik de stadsmuren, voor een mooie wandeling rondom de gehele stad, had ik een lekke kungpao chicken als lunch en bezocht ik een Taoïstische tempel.

Ik probeerde zoveel mogelijk plaatsten te bezoeken in een maand dus stapte ik de volgende avond op de nachttrein en kwam ik achttien uur later aan in Qingdao. Ik verbleef in een bijzonder hostel wat in een oud sterrenobservatorium is gebouwd, dat is weer eens wat anders! Qingdao is een bijzonder stadje; doordat het een geschiedenis heeft als Duitse nederzetting lijkt het net alsof ik ineens Europa binnenstap. Geen tempels, maar kerken. Toch moest ik er even aan wennen, toen ik St. Paul's Cathedral binnenstapte en Chinese tekens naast het beeld van Christus zag staan. Het stormde goed die dag, zo hard dat de golven de twee meter hogere pier ontoegankelijk maakte, dus besloot ik om gelijk maar een kerkentour te houden en bezocht ik St. Michael's Cathedral en de op een schuur lijkende Qingdao Catholic Church, waar ik een tijd naar de oefenende organist zat te luisteren. De stad ligt aan de zee, waardoor ik eindelijk weer van verse vis en schaaldieren kon genieten en dat vierde ik met een portie kreeftjes! Helaas brak ik ook mijn tand op een frietje, hoe dat kan is mij tot op heden nog een mysterie.

Qingdao staat echter helemaal niet bekend om die kerken, maar namelijk om iets totaal anders: bier! Het nationale biermerk Tsingtao komt van Duits recept en uit de tijd van de nederzetting en is dus van prima kwaliteit. Alle ins en outs werden mij verteld in het Tsingtao Brewery Museum, de eerste bierbrouwerij in China en die nog steeds in werking is. Vervolgens maakte ik een lange strandwandeling, want ditmaal was het heerlijk, zonnig weer. Ik zag er wel iets opmerkelijks, namelijk een plaag van bruiden. Bruiden ja. Tientallen koppels kwamen vanuit alle hoeken van het land om hier hun huwelijksfoto's te maken, zoveel dat het strand er wit van zag en de straat geblokeerd werd door busjes vol jurken en makeup artiesten.

Met de bullettrain raasde ik het land door naar Shanghai voor een hereniging met mijn Panamese vriend Juan, van Beijing. Gezellig! Samen verkenden we deze metropool van 24 miljoen mensen, wat een brandschone, gloednieuwe stad! Via Nanjing Pedestrian Street, het shopping walhalla van Shanghai, liepen we naar The Bund. The Bund is het business centrum van Shanghai, maar vanaf deze kant van de rivier kun je de beroemde skyline zien met een aantal bijzondere gebouwen die er tussen uit steken. De vier hoogste en bekendste wolkenkrabbers zijn de Jinmao Tower (421 meter), de driepotige en verkleurende Oriental Pearl Tower (470 meter), het Shanghai World Financial Center (492 meter) dat door het vierkante gat in het bouwwerk ook wel de 'flessenopener' wordt genoemd en de nog in aanbouw staande Shanghai Tower, in de race met een aantal andere bouwwerken om de titel van hoogste ter wereld te behalen, op dit moment is hij 632 meter hoog. We bezochten ook het Shanghai Museum, vol vondsten uit de Chinese geschiedenis die vanalles over de verschillende dynastieën vertellen. Het gaat met name om bronsstukken, porseleinen potwerk en kalligrafie. Een veel voorkomend object was een bronzen 'spittoon', een soort trechtervormige vaas die door de heren werd gebruikt om hun tufjes in te werpen. Typisch. Verder was er mooie exhibitie over Mongoolse, Tibetaanse en Nepalese klederdracht. In Hong Mei Lu street vonden we iets bijzonders wat me door mijn Hollandse vriendin Monique was aangeraden, namelijk Bastiaan's Bakery. Jawel, van Nederlandse bodem! Deze meneer richtte een bakkerij en cafetaria op vol Westerse lekkernijen en met name die uit ons land. Het was héérlijk om na zeven maanden weer te genieten van een portie bitterballen met een dikke klodder mosterd, een frietje speciaal en een ciabatta met roomkaas en gerookte zalm! Ook bezochten we een museum ter nagedachtenis aan de jonge socialisten, de Vierde Mei beweging en natuurlijk Mao Zhedong. Om af te sluiten staken we ditmaal de rivier over om The Bund van binnenuit te beschouwen. Om €40,- te betalen voor het uitzicht vanaf de Oriental Pearl Tower vonden we weer net iets te ver gaan dus betraden we de hoogste verdieping van de Jinmao Tower per lift en sneakte we naar hogere verdiepingen via de personeelstrappen van het hotel. Toen we gesnapt werden speelden we uiteraard de domme toerist. "Uh... I'm lost?"

Vanaf Shanghai namen we de trein naar Hangzhou. Ik had daar afgesproken met Hannah uit de Verenigde Staten die ik Thailand had ontmoet en omdat ze al een aantal jaar in de stad woont kon ze ons er gezellig rondleiden. We huurden fietsen, fietsten rondom het Xihu Meer en deden een drankje en een hapje in de lokale expat bar. De volgende dag gingen we op een boottocht en vaarden we naar Fairy Island. Vanaf daar konden we "Three Pools Mirroring the Moon" aanschouwen, drie mysterieuze pilaren in het meer en tevens het plaatje aan de achter kant van een 1 Kuai briefje. Het meer zag er pitoresk en bijzonder uit door de dikke mistlaag die dag en was dus nog een extra wandeling waard.

Vervolgens namen Juan en ik een nachttrein naar Wuyishan om te gaan hiken. Wuyishan is absoluut geen toeristische plaats, dus er waren ook geen duidelijke wandelroutes, laat staan een kaart. Maar dat maakte het juist zo leuk! Zonder enig benul waar we heen gingen of waar we naar op zoek waren betraden we het eerste bergpad dat we tegen kwamen, met afwisselend een felle, hete zon en een keiharde hoosbui. Dat ik me weer in Zuid-Oost Azië bevond was goed te merken, het regenseizoen begint namelijk medio april. Dat betekent overigens niet dat het altijd slecht weer is, meestal is het zelfs heerlijk en heet weer, maar knalt er even een één of twee uur durende hoosbui tussendoor. Met hoosbui bedoel ik wel een stortregen met een niveau dat je in Europa nooit zult tegen komen, maar het is ook zo weer over. Het bergpad dat we betraden bleek een pad gemaakt door boeren te zijn en leidde ons naar een aantal prachtige en gigantisch grote theeplantages, wat voor een bijzonder met strepen getekend landschap zorgt. We vonden een aantal gekke rotsformaties en een waterval en volgden een eeuwenoud lijkend, stenen pad. We stuitten op een tussen de plantages verscholen tempel, verzorgd door een boeren familie die verder niet sprak of opkeek, maar met een vredige blik stoffige boeken las en gecompliceerde tekens kalligrafeerde. Met zo'n mooi uitzicht en in the middle of nowhere had de tempel iets extra spiritueels. Rond zes uur 's avonds kwamen we een bouwwerk tegen en een nieuw, stenen pad. Er was dus toch een officiële wandelroute en we dachten dat we bijna terug in de bewoonde wereld waren. Tot bleek dat we niet op een plein stonden, maar op een uitkijkplateau. Boven op een berg! Toch was het een aangename verassing, want met de ondergaande zon en de bijzonde rotsformaties en ronde bergketen rondom de rivier bood het een van de mooiste uitzichten die ik ooit gezien heb! Heavenly Peak deed zijn naam er eer aan.

Helaas konden we er geen uren blijven, het werd al donker en we hadden nog een hele berg af te klauteren, een uitgang te zoeken en het dorp te vinden. Die eerste twee lukten nog, toen het net pikdonker was geworden vonden een uitgang. Een probleem, we bevonden ons aan de verkeerde kant van de berg en dus totaal niet in de buurt van het dorp. Een tijd lang stonden we met ons duim omhoog. Er waren genoeg auto's, maar iedereen weigerde ons op te pikken tot er uiteindelijk een bus langs reed die gelukkig de richting van ons dorp op ging! Juich niet te vroeg, dat hebben we ook geleerd. Eenmaal terug in ons dorp stuitten we op een ander probleem, het was rond middernacht, maar waar was ons hotel? We waren er 's ochtends in alle vroegte en na de lange reis gedropt en toen we op pad gingen vergaten we een visitekaartje mee te nemen. Dat de naam van het hotel uit enkel Chinese karakters bestond en elke straat in de stad op elkaar lijkt hielp ook niet echt. Na nog eens twee en een half uur rond gesloft te hebben kwamen we een standbeeld tegen wat we aan het begin van de wandelroute gezien hadden en vonden we eindelijk ons hotel! Wat een avontuur.

Maar ook hier hield het niet op. De volgende ochtend wilden we een riviertocht doen. De werf, die alleen per taxi bereikbaar is, bleek na een half uur durende taxirit dicht te zijn. Dus weer terug naar Wuyishan, zodat we een trein konden nemen naar de volgende stad. Juan zou namelijk vanaf daar een vlucht naar Beijing hebben, omdat zijn visum rond die datum verliep, dus op zich was er wel de noodzaak om die dag nog naar Guangzhou te reizen. Echter eenmaal op het treinstation aangekomen te zijn werd ik met lege ogen aangekeken omdat de mevrouw van de ticketcounter geen flauw idee had wanneer de trein zou arriveren. Over een uur? Over vijf uur? Nee. Geen flauw idee. Bij mij liep de irritatie hoog op; je werkt in de ticketservice en kan niet eens een schatting geven wanneer de trein aankomt? Per vertaalmachine probeerde ze me uit te leggen dat het weer in andere gebieden zo slecht was, dat er door modderstromen geen of weinig treinen reden. Ironisch genoeg zaten we zelf in het zonnetje te wachten. Dus weer terug naar Wuyishan voor een x aantal uur wachten. We besloten nog eenmaal naar het station af te reizen, anders zou Juan een vliegtuig moeten pakken naar Guangzhou om zijn andere vlucht nog te halen. Gelukkig genoeg stond er een trein klaar om te vertrekken toen we aankwamen op het station! Wel kwamen we om twee uur 's nachts in een verlaten dorp aan waar we nog drie uur wachten moesten op de volgende trein, maar Guangzhou was in zicht!

Na een week gezellig reizen met Juan namen we afscheid en ging ik op verkenningstocht in Guangzhou, ookwel bekend als Kanton met haar befaamde Kantonese keuken. Men spreekt hier ook geen Mandarijn, maar Kantonees. Ik bezocht de Zhenhai Tower, het Sun Yat Sen Memorial en de Canton Tower. Na de Tempel van de Zes Banyan Bomen bezocht te hebben ging ik op zoek naar Panxi restaurant, een van Guangzhou's hoogst aangeschreven restaurants voor de Kantonese keuken, met als specialiteit dim sum. Dim sum betekent eigenlijk gewoon kleine gerechtjes, zie het als de tapas van China. Ik genoot van gefrituurde balletjes van met curry gekruide aardappel en varkensvlees, in de vorm van kleine peertjes. Ook bestelde ik een duif, want dat had ik nog nooit eerder geprobeerd. De duif werd geserveerd als pakketje met een gegratineerde laag taropurree (een zoete wortel, qua smaak vergelijkbaar met zoete aardappel of kumara), een sojasaus met chili en knoflook, en het hoofd en de vleugels ter decoratie.

De volgende stop was Guilin. Midden in de stad staat 'Elephant Hill', die verassend genoeg de vorm heeft van een olifant. Je hebt er een klein beetje fantasie voor nodig, maar dan kun je het er inderdaad in zien, met slurf en al. Het dier heeft zelfs een oog, gevormd door een grot. In het centrum zijn ook twee mooie zonnepagoda's te vinden, gelegen aan een meer en in de avond kleurrijk verlicht. 's Avonds was het ook tijd voor de volgende Beijing reunie, namelijk met mijn vrienden Alberto uit Venezuela en Erik uit Zweden. De volgende dag gingen we met zijn drieën naar het ontzettend mooie Yangshuo, voor een tocht per bamboeraft over de tussen karstgebergten in gelegen Li rivier en een wandeling in de omgeving, Het weer was perfect en het landschap adembenemend. Ook deze plaats bevindt zich op de achterkant van een Renminbi briefje, namelijk die van twintig Kuai. Helaas kan ik jullie deze prachtige foto's niet laten zien, want helaas zijn die nacht mijn sd-kaart en iPod gestolen door mijn Chinese kamergenoten terwijl ik lag te slapen. Vreemd genoeg hadden ze de kaart uit mijn camera gehaald, maar het apparaat laten liggen. Gelukkig maar, bovendien had ik die week ervoor nog een backup gemaakt met Juans laptop, kwam dat even goed uit! De jongens moesten de volgende dag helaas weer terug naar Beijing wegens school, maar ik zou ze snel weer zien. Ikzelf ging die dag naar de Long Ji rijstterassen, ookwel 'Dragon's backbone riceterraces' genoemd. Wow, precies zoals ik me de terrassen voorstelde. De groene met water en rijst gevulde laagjes verspreiden zich over de gehele bergzijde. Het mooiste plaatje schoot ik bij 'Zeven stars on the moon' waar een aantal terrassen in verschillende vormen samen kronkelen en het beeld vormen van een maan met sterren. Vervolgens vond er een gigantische wolkbreuk plaats, maar het had wel wat met deze mysterieuze omgeving en het gekletter van de regen op het tinnen dakje waaronder we schuilden. Het leek wel alsof de hele berg naar beneden kwam, het pad was volledig verdwenen en veranderd in een modderrivier!

Ik was niet bepaald op de regen en de airconditioning in de bus voorbereid, dus de volgende dag lag ik uit te zieken in de hostellobby voor ik op de volgende nachttrein stapte met als eind bestemming Zhangjiajie. Ik had mezelf een sportieve week aan hiken voorgenomen, dus ziek of niet, op naar Tianmen Mountain en dat was het zeker waard! Je kunt de berg alleen bereiken per gondel, de rit duurt dik een half uur maar brengt je door een mooi bosrijk gebied steeds hoger de bergen in. Ook Mt. Tianmen is een karstgebergte, maar net een stapje extremer. Het bos was groener en de rotswanden steiler dan ik tot nu toe gezien had. De plek waar je uitstapt ziet er bijzonder uit, de top van de berg is namelijk plat waardoor je een soort plateau krijgt wat tussen de wolken uitstijgt. Vanaf daar zijn er een aantal verschillende wandelroutes te volgen die je langs mooie uitzichtpunten, merkwaardige tempels en diepe ravijnen brengen. Een van de routes bevat ook de skywalk, een glazen pad wat zich naast de bergwand bevindt en waardoor je dus recht in de diepte kijkt, een hele andere wandelervaring.

Zhangjiajie is de plek die bovenaan mijn lijstje voor dit land stond en ook tevens een van de redenen is dat ik graag naar China wilde reizen, vandaar dat ik dit tot het laatst bewaard had. Mt. Tianmen is prachtig, maar slechts een voorproefje. De volgende twee dagen ging ik namelijk op wandeltocht door Zhangjiajie National Park, waar ik het meest unieke en bijzondere landschap tot nu toe vond. Het schijnt dat dit de enige plek is ter wereld waar je dit soort rotsformaties kunt vinden, het karstgebergte stijgt namelijk in loodrechte, steile pilaren uit de grond. De vallei is gevuld met honderden van deze rotsen, wisselend in grootte, maar stuk voor stuk bijzonder hoog. Het landschap ziet er zo surrealistisch uit dat het lijkt alsof je je in een andere wereld bevindt, een fantasiewereld. Als er een paradijs op aarde bestaat, dan maakt dit er zonder meer deel vanuit. Dat moeten de makers in de filmindustrie ook gedacht hebben, want Zhangjiajie is tevens de hoofd set geweest voor Pandora, het land uit de film Avatar. Wat het park ook nog bonuspunten geeft is dat er ongelooflijk veel apen rond wandelen, weer een heel ander soort dan degene die ik in Thailand gezien had. De beesten zijn niet bepaald verlegen dus ze vergrijpten zich vrolijk aan de druiven uit mijn hand. Bovendien was het lente, dus veel apen hadden jonkies en dat zorgde voor een aantal mooie foto's. Verder kwam ik af en toe nog een slang tegen. Ik zou eenvoudig nog een bladzijde vol kunnen schrijven over dit fantastische park, maar niets is mooier dan het met eigen ogen te zien. Oftewel, mochten jullie je ooit in China bevinden, zet deze pracht plaats bovenaan de to do list!

De laatste plaats die ik bezocht was Fenghuang, een klein vissersstadje met een unieke sfeer. De stad wordt ook wel 'Phoenix Town' genoemd naar de legende dat twee feniksen over Fenghuang vlogen en het er zo mooi vonden dat ze besloten te landen en er zich nestelden. In China staat de feniks symbool als mythische vogel van goede zin en langleven, gevangen door vuur en uit de vlammer herboren. In Fenghuang vind je alleen maar typische smalle, lange houten boothuizen en het stadje bevindt zich aan weerszijden van de rivier. Er hangt een sfeer van handel, een gouden toekomst en gezelligheid. Je gaat er echt een stapje terug in de tijd. De straatjes zijn smal, het volk loopt in klederdracht en smalle vissersboten vullen de rivier. Op straat staat het levend wild van de restauranthouders uitgestald, soms worden de dieren er ook geslacht tot grote bewondering van het toeristenpubliek. Met levend wild bedoel ik niet alleen de aquaria die je vaak ziet in Azië en ook niet alleen kippen, maar werkelijk allerlei soorten dieren. Buiten op grond zijn in kooien ganzen, slangen, wombats, kikkers, muizen, patrijzen en zelfs stekelvarkens uitgestald! Heel erg apart. Boven de winkels hangen gedroogde, platte varkenshoofden, honden en katten. Ik aanschouwde hoe een slang op een barbaarse manier werd geslacht. Het beest werd bij de staart vastgegrepen en net zolang rond gezwaaid tot de kok het dier bewusteloos geknuppeld had op de straat. Vervolgens hakte hij de kop eraf, wat nog een aantal minuten bleef leven. Toen hij ons met open monden naar het kadaver zag staren, pakte de grapjas een klein visje uit het aquarium en gooide het naar het hoofd, wat zijn mond opende en het diertje vastgreep. Verschrikkelijk, maar enigszins vermakelijk. Gekke Chinezen ook.

Ik zei al dat dit mijn laatste reisbestemming was in China, maar het land ging ik echter nog niet uit. Ik ging namelijk per vliegtuig op retour naar Beijing voor een waanzinnig lang weekend. De reden? Mijn vrienden hadden besloten om naar een dansfestival te gaan met een te gekke line-up en zeer bijzondere locatie en vroegen of ik terug kwam. Het was de moeite zeker waard, want niet alleen waren Don Diablo, Afrojack, Armin van Buuren en mijn favoriete DJ Paul Kalkbrenner aanwezig, het festival vond zich namelijk plaats op de Chinese Muur! Dat lees je goed. De Chinese Muur! Met z'n zeventienen gingen we naar een van de gaafste festivals waar ik ooit geweest ben. Het duurde een uur of twaalf, de muziek was helemaal toppie en het uitzicht was de kers op de taart. Met name in de avond, waarin de gehele muur verlicht wordt. Puur genieten, beter kan ik het niet omschrijven en het was geweldig om iedereen weer te zien!

Na afloop bleef ik nog twee dagen in Beijing, gewoon om gezellig bij mijn vrienden te zijn. En toen zaten mijn drie maanden in China er alweer op en stapte ik op net vliegtuig naar Taipei, Taiwan! Wat is dat met een sneltrein vaart gegaan! Ik heb ontzettend veel gezien en gedaan, in twee maanden tijd 22 (!) plaatsen bezocht en een maand lang een stukje van de Chinese taal mogen leren. Het is een land met een boeiende, lange geschiedenis en vol mooie verhalen. China is een bijzonder fascinerend land. Zoals ik al eens eerder heb gezegd, elke dag vind je wel weer iets nieuws om je over te verwonderen. Soms zijn het de gebruiken van de mensen, hun 'logische' gedachtengang die ik kosten wat het kost maar niet kan begrijpen, maar ook hun vriendelijkheid, behulpzaamheid en vooral gezelligheid. Soms is het de natuur, met de ruigste rivieren, dichtste bossen en scherpste bergen. Soms is het het eten, een piepklein peperkorreltje wat je hele mond verlamd, of het gebruik van een bepaald ingrediënt op zich al en niets is wat het lijkt, maar bijna alles smaakt goed. Kortom, China is een land waar je je nooit kunt en zult vervelen. Het is een land met extreme waardes, voor bijna alles.

In China, is elke dag een avontuur.